ส่งครั้งที่  2

            

ชุมชนบ้านร่มสะเตงที่น่าอยู่

บ้านเราแม้นบ้านนอกและคอกนา

หากินปลากินข้าวได้ทั่วไป

เข้าบ้านนั้นเยี่ยมบ้านโน้นก็อิ่มได้

อิ่มด้วยน้ำใจใช่อิ่มน้ำเงิน

ถึงไม่มีหญิงงามดั่งในเมือง

ที่ลือเลื่องด้วยความสวยที่เติมแต่ง

งามแห่งไทยแห่งความดีบ้านเรามี

 ที่งามกว่าแบบนั้นเป็นไหนไหน

บ้านเกิดเราอย่าดูแคลนให้หมองมัว

 จงสำนึกเถิดนี่คือที่ให้เราโต

 ฉันเกิดที่ ชุมชนแห่งนี้และเป็นคนที่นี่มาโดยกำเนิด ผู้คนที่นี่เป็นคนดี  มีน้ำใจ  เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ฉันประทับใจมากและดีใจที่เกิดในชุมชนนี้  ทุกๆปีชุมชนของฉันเมื่อถึงเดือนรอมฎอน ก็จะมีวันรายอซึ่งเป็นวันของมุสสลิม ชุมชนของฉันจะจัดงานใหญ่โต มีการแลกของขวัญ เลี้ยงอาหารแก่เด็กๆ การแสดงต่างๆ และอีกมากมาย ประชากรในชุมชนมักจะประกอบอาชีพ รับจ้าง ค้าขาย ปลูก พืช ผัก ผลไม้ ชุมชนของฉันมีสถานที่ที่ให้เด็กได้ศึกษา คือ โรงเรียน ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวชุมชน มีห้องเรียน สนามเด็กเล่น โรงอาหาร สนามฟุตบอล โรงเรียนแห่งนี้เปิดสอนตั้งแต่ชั้นอนุบาลไปจนถึงชั้นประถมศึกษาตอนปลาย  โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ทุกคนในชุมชนรู้จักกันดีนั่นคือ โรงเรียนเทศบาล๑  ชุมชนของฉันยังมีสถานีอนามัย ที่ที่ทุกคนเมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยก็ไปตรวจรักษาได้ที่นั่น โดยไม่ต้องไปโรงพยาบาลในเมืองเพราะค่าใช้จ่ายแพงมากแตกต่างจากในชุมชนของเราซึ่งจ่ายไม่กี่บาท ไม่ถึงครึ่งของโรงพยาบาลในเมือง สถานีอนามัยในชุมชนของฉันจึงสะดวกแก่การที่จะไปใช้บริการ   อีกทั้งชุมชนของฉันยังมีศูนย์รวมจิตใจของศาสนา  คือ  ‘’  มัสยิด อันนูร-ปากีสตาน  ‘’ มัสยิดแห่งนี้เป็นมัสยิดที่สร้างใหม่ ตามความคิดของกรรมการมัสยิดและคนในชุมชน   

            ฉันดีใจและประทับที่ได้เกิดในชุมชนแห่งนี้ เพราะทำให้ฉันได้รู้ว่า การมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เป็นอย่างไร ความสามัคคีความร่วมมือกัน การที่ประเทศจะเจริญรุ่งเรืองนั้นมันจะเกิดขึ้นจากจุดเล็กๆซึ่งต้องมีความสามัคคีช่วยเหลือกันในชุมชนก่อนถึงจะสามารถทำให้ประเทศเจริญได้

  ที่มา  

http://www.southpeace.go.th/th/News/Unit/news-550916-2.html

เด็กหญิงอุใรดา สะนอ เลขที่ 13 ชั้นม.2/2  

ส่งครั้งที่ 2